Το 2018 η «Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος» συμπίπτει διεθνώς με μια περίοδο παρατεταμένης αστάθειας, πολιτικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής, αλλά και κρίσης της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη, η εμφανής πολιτική μετατόπιση σε δεξιές λαϊκίστικες δυνάμεις, επηρεάζει αρνητικά και τις πολιτικές περιβάλλοντος.

Στον διεθνή χώρο η παρατεταμένη και σύνθετη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική κρίση οξύνει την περιβαλλοντική επιβάρυνση και αδικία. Οι εντεινόμενοι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση ενεργειακών, ορυκτών και άλλων φυσικών πόρων, η αμφισβήτηση των διεθνών συνθηκών και δεσμεύσεων για το περιβάλλον, η υφαρπαγή των κοινών και δημοσίων αγαθών, η υποβάθμιση φυσικών περιοχών και η εμπορευματοποίηση δημοσίων χωρών είναι ορισμένα από τα εμφανή δείγματα αυτής της κρίσης.. Η «αποθέωση» των αγορών και του κέρδους επισκιάζουν τα αιτήματα και τους στόχους για βιώσιμες πολιτικές. Οι πολιτικές προστατευτισμού και εθνικής περιχαράκωσης που εφαρμόζει ο Τράμπ κερδίζουν έδαφος ακόμη και στους κόλπους της ΕΕ. Καθίσταται έτσι ακόμη επιτακτικότερη η ανάγκη δημιουργίας μετώπου των Αριστερών, Οικολογικών και προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και διεθνώς, απέναντι στην εθνικιστική αναδίπλωση.

Η Ελλάδα αφήνει πίσω της την μνημονιακή λιτότητα. Τώρα αποτελεί επείγον ζητούμενο η ανασυγκρότηση ενός δικαίου, κοινωνικά και περιβαλλοντικά, μοντέλου στην οικονομία, που θα δημιουργήσει μακροχρόνια απασχόληση και ευημερία.

Η κυβέρνηση στα πλαίσια των Αναπτυξιακών Συνεδρίων συζητάει το παραγωγικό μοντέλο που θα βγάλει τη Χώρα από την παρατεταμένη κρίση που την οδήγησαν οι μακροχρόνιες πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό το σχέδιο ανασυγκρότησης εισάγει μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις στους τομείς της δημόσιας πολιτικής για το περιβάλλον και το χώρο: την ολοκλήρωση του κτηματολογίου και των δασικών χαρτών, την προστασία των φυσικών περιοχών, την ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων στις κατευθύνσεις της κυκλικής οικονομίας, την πράσινη ενεργειακή μετάβαση και πιο ισχυρές δημόσιες δομές περιβαλλοντικού και χωρικού σχεδιασμού και ελέγχου.

Το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης του "εκτός σχεδίου" τουρισμού, των ανεξέλεγκτων χωματερών, των εξορύξεων, των κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά ασύμφορων "μεγάλων έργων", έχει τελεσίδικα χρεοκοπήσει. Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και τις επιπτώσεις τις ζούμε ήδη. Η τήρηση των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας για το κλίμα είναι η ελάχιστη υποχρέωσή μας, ενώ οι αγώνες για την κλιματική δικαιοσύνη θα κλιμακώνονται.

Ο σχηματισμός ενός πανευρωπαϊκού και διεθνούς μετώπου των Αριστερών, Οικολογικών και προοδευτικών δυνάμεων είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητος. Σήμερα και στο άμεσο μέλλον, είναι απαίτηση να ενταθεί η δράση των ενεργών πολιτών, των περιβαλλοντικών κινήσεων, της επιστημονικής κοινότητας μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας, μέσα από την οποία θα προκύψουν οι απαραίτητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.